తొలి అడుగులు

తొలి అడుగులు
నాకు అయిదేళ్ళ వయస్సు. ఆంధ్రలో ఒక పట్టణంలో మా నివాసం. నేను అయిదుగు అక్కల తరువాత పుట్టాను. అందుచేత నేనంటే అంతలో అందరికీ గారాబం. చిన్నతనంలో నా దుస్తుల గురించి ఎక్కువ పట్టించుకునే వారు కాదు. నాకు మగదుస్తులు కొన్నది తక్కువ. మా నాలుగవ అక్క, అయిదవ అక్క గౌనులు నాకు తొడుగుతుండేవారు. నాకు అవంటే బాగా ఇష్టంగా ఉండేది. పైగా అయిదవ ఏటీవరకు నాకు పుట్టుజుత్తులు తీయకపోవడంవల్ల నా జుట్టు కూడా బాగా పొడవుగా ఉండేది. పైగా గిరజాల జుట్టు. మా అక్కలలో ఎవరికి తీరుబాటు దొరికినా నాకు జడలు వేస్తూండేవారు. అలా జడలు వేసుకుని అక్కల గౌనులు కట్టుకుని బయటకూడా తిరగటం, అలాగే వాళ్ళ ఫ్రండ్స్ ఇళ్లకు కూడా వెళ్ళటం అలవాటయింది. కొత్త వాళ్ళు ఎవరు వచ్చినా మేము ఆరుగురం అక్కచెల్లెళ్ళు అనుకునే వారు. మా అక్కలకి చాప మీద కూర్చో బెట్టి పండగ చేస్తే నాకు కూడా ఆ పండగ ఎప్పుడు చేస్తారా? అని కోరిక కలిగేది. అలా నా బాల్యంలో నేను ఆడ పిల్ల గానే పెరిగాను. అయిదేళ్లు దాతాకా నాకు నిక్కర్లు, చొక్కాలు కొనటం మొదలు పెట్టారు. నాకు ఎందుకో అవి నచ్చేవి కావు. అప్పటికి మగ, ఆడ భేదం కూడా కొంచెం అర్థమయ్యింది. ఎందుకో నేను మగపిల్లవాణ్ణి అన్న విషయం నాకు జీర్ణం అయ్యేది కాదు. ఇప్పటికీ అది జీర్ణం కానీ విషయమే. అయితే తప్పక ఒప్పుకోవలసిన ప్రకృతి ధర్మం అయ్యిందది. అయినా స్కూల్ కు వెళ్ళినప్పుడే నిక్కరు చొక్కాలలో వెళ్ళేవాణ్ణి. ఇంట్లో అక్కయ్యల దుస్తులే. పుట్టుజుత్తులు తీశాకా కూడా గిరజాల జుట్టు పెంచుకునే వాణ్ణి. ఇప్పటికీ అంతే. శ్యామకాల వేళ మా ఫ్రండ్స్, మా అక్క ఫ్రండ్స్ అందరం మా ఇంటికి దగ్గరలో ఉన్న పార్కులో ఆడుకునే వాళ్ళం.

ఇక్కడ ఒక మలుపు. ఆ పార్కుకి ఒక అంకుల్ వస్తుండేవారు. మాతో ఆడుతూ ఉండే వారు. అందరిలోకీ నేను ఆయనకి బాగా నచ్చాను. పార్కులో నాతో ఎక్కువసేపు గడుపుతుండేవారు. నెమ్మదిగా అప్పుడప్పుడు ఏవో ఒక గిఫ్ట్స్ తెస్తుండేవారు. మా ఇంటికి నాలుగిళ్ళ ఇవతలే అయనిల్లు. మేడమీద నాలుగు గదుల వాటాలో ఆయన ఒక్కరే ఉండేవారు. నన్ను అందరూ మధు అని పిలిచే వారు. అందుకని ఆయన కూడా “మధు ఒకసారి మా ఇంటికి రాకూడదూ?” అని అడిగారు. ఆయన ఇంటికి వెళ్ళాను. ఆయన దగ్గర రకరకాల ఆటవస్తువులు, బొమ్మల పుస్తకాలు, కాసెట్స్ .. ఇలా ఎన్నెన్నో ఉన్నాయి. నెమ్మదిగా సాయంకాలం వేళ పార్కుకు వెళ్ళటం తగ్గించాను. ఎక్కువసేపు అంకుల్ తోనే గడపటం మొదలు పెట్టాను. ఎన్నో స్వీట్స్ తెచ్చి పెట్టేవారు. ఏవేవో ఆటలు ఆడించేవారు. ఒకరినొకరు చూడకుండా మాకు ఒక్క రోజైనా గడిచేది కాదు. ఒక్కో రోజు అంకుల్ దగ్గరే పడుక్కునే వాణ్ని. ఒకరోజు అంకుల్ వాళ్ళింటికి వెళ్ళాను. తలుపు తట్టాను. తలుపులు తెరుచుకున్నాయి. కానీ అక్కడ అంకుల్ లేరు. కమ్మగా మల్లెపూల వాసన. చిలకాకుపచ్చ చీరలో కథలలో చదివే దేవతా స్త్రీలా ఒకావిడ. . పొందికగా చీర కట్టు. బొడ్డుకి కొంచెం కిందకి. మోచేతుల వరకు జాకెట్. తలలో నిండుగా మల్లెపూలు. ఎవరీవిడ? అని చూస్తున్నాను. “రా మధు! మా అన్నయ్య .. అదే మీ అంకుల్ నీ గురించి చెప్పాడు. నువ్వు వస్తావని చెప్పాడు. తాను కాంప్ కు వెళ్ళాడు. ఒక నెల వరకూ రాడు. నాకు ఈ ఊళ్ళో కొన్నాళ్ళు ఆఫీస్ పని ఉండి వచ్చాను. నీ గురించి అంతా చెప్పాడు. నువ్వు ఫ్రీగా వస్తూండవచ్చు. నాపేరు ఊర్మిళ. అని చెయ్యి పట్టుకుని చనువుగా లోపలికి తీసుకుని వెళ్ళి తలుపు వేసేసింది. ఆరోజంతా తుళ్లుతూ ఏవేవో కబుర్లు చెబుతూనే ఉంది. నాకూ చాలా ఉత్సాహంగానే ఉండేది. మాట్లాడుతున్నంతసేపు నన్ను ఎంతో దగ్గరకు తీసుకుని కూర్చునేది. ఇలా రెండు మూడు రోజులు గడిచాయి. మాకు స్నేహం బలపడింది. ఈ మూడు రోజుల్లో తన దగ్గర ఉన్న వేరే పుస్తకాలు నాకు చూపిస్తుండేది. ఆ పుస్తకాలలో ఆడతనం ఉండొచ్చు. ఏ వయస్సు లో ఎలా ఉండవచ్చు. ఏమీ లేకుండా. అన్నీ ఉండి. అన్న విషయాల్లో ఎన్నో రంగుల బొమ్మలు ఉన్నాయి. నాల్గవ రోజు నేను లోపలికి వెళ్ళేసరికి ఆంటీ నైటీలో ఉంది. బాగ్ లోంచి ఒక గౌను తీసింది. చనువుగా నా నిక్కరు విప్పేసింది. “మధు, నాకూతురు కి నీ వయస్సే. దాని కోసమని గౌను కొన్నాను. నీకు సరిపోతే దాని సరిపోతుంది. అందుకని చూస్తున్నాను.” అని నాకు ఆ గౌను తొడిగింది. నాకు సరిగ్గా సరిపోయింది. వెంటనే రెండు చేతుల్లోకి నన్ను దగ్గరకు తీసుకుని గుండెలకు హత్తుకుంటూ ఒళ్ళంతా ముద్దులు పెట్టింది. అద్దం దగ్గరకి తీసుకువెళ్ళి చూపించింది. నన్ను నేను అద్దంలో అటువంటి డ్రస్సులో చూసుకోవటం నాకు కొత్త కాదు. కానీ ఆంటీకి అంత దగ్గరగా ఉండి అలా చూస్తుంటే నేను చేరవలసిన ఏదో ప్రపంచంలోకి చేరినట్టుంది. ఆంటీ ఒళ్ళో గువ్వలా ఒదిగిపోయాను. ఆ రోజంతా ఆంటీ దగ్గరే పడుక్కున్నాను. .ఆరోజు నుంచి ఒక రోజు పరికిణీ జాకెట్టూ, ఒక రోజు స్కర్టు, జాకెట్టు, ఒక రోజు చిన్న నైటీ .. లోపల పూల అండర్ వేర్లు. ఇలా కొత్త కొత్త డ్రస్సుల్లో ఆంటీ దగ్గర ఎక్కువ టైమ్ గాయిదపి ఇంటికి వెళ్ళటం నిత్యకృత్యం అయిపోయింది. ఆంటీ దగ్గరైనతరువాత నన్ను మధూలిక అని పిలిచేది. నేను ఆంటీ దగ్గరకి వెళ్ళడం, ఆమె నన్ను మధూలిక అని పిలవడం అందరికీ తెలుసు. మా అక్క ప్రెండ్స్ అందరూ నన్నుఇష్టంగా మధూలిక అనే పిలిచేవారు. అదే తరువాత నా ఆడతనానికి స్థిరపడిన పేరైంది. ఇలా ఆంటీ తో ఒక నెల రోజులు గడిచాయి. ఒక రోజు మా స్కూల్ సాయంత్రం నాలుగు గంటలకే విడిచి పెట్టేశారు. నేను ఆంటీని చూడాలని పరుగున వచ్చేశాను. తలుపులు ఓరగా మూసుకుని ఉన్నాయి. ఆంటీని సర్ప్రైజ్ చేద్దామని నెమ్మదిగా చప్పుడు చేయకుండా లోపలికి నడిచాను. లోపల అద్దం ముందు తలమీద అప్పుడే జడ తగిలించుకుంటూ అంకుల్. అపుకోలేక “అంకుల్” అని పిలిచాను. నా రాక ఊహించని అంకుల్ కొంచెం మొహం అసహనంగా పెట్టారు. ఏదో చెప్పాలనుకుని చెప్పకుండా ఆపేశారు. నాకు చాలా ఆనందం కలిగింది. అంటే ఆంటీవే అంకుల్ అన్న మాట. అంకుల్ కూడా నాలాగే అన్నమాట. అని ఆలోచిస్తున్నాను. అంకుల్ ఆ రోజంతా ముభావంగా ఉన్నారు. ఆ తరువాత చెప్పారు. “నాకు బెంగుళూరు ట్రాన్స్ఫర్ అయ్యింది. వచ్చేవారం నే వెళ్లిపోతున్నాను.” అని చెప్పి ఒక వారం లో అంకుల్ మా ఊరు వదిలి వెళ్లిపోయారు.