గరిమ కథలు 6 ఓణీ విశ్వనాథ్

మా వీథిలో ఉండే పిల్లలు నా దగ్గరకు వచ్చి హోం వర్క్ పాఠం చెప్పించుకునే వాళ్ళు. వాళ్ళల్లో ఒకడు విస్సు. వాడికి నన్ను మధు అక్కా! అని పిలవడం అలవాటు. నేను మగే అయినా ఆడదుస్తుల్లోనే తిరుగుతానని తెలుసు. ఒక రోజు వాడు గౌనులో ఉండి పరుగెత్తుకొస్తున్నాడు. వెనకాల వాళ్ళమ్మ వెనుక గట్టిగా అరుస్తూ "ఒరే విస్సుగా! ఇవాళ నా చేతుల్లో అయిపోయావ్!" అంటోంది. ఇంతలో నేను అడ్డుపడ్డాను.."ఇదిగో గౌరత్త! విస్సుగాణ్ణి వదిలెయ్యవే. మా అత్త కదా!" అన్నాను."నువ్వు ఉండవే మధు... వాడు చూడు. గౌన్లేసుకుని తిరుగుతున్నాడు."అంది గౌరత్త. "నేనూ అంతే కదా,!" అన్నాను. "నువ్వు వేరు లేవే మధు". (ఇకాఉంది)

నువ్వు చిన్నప్పటినుంచి మీ అక్కలతో పాటు మా మధ్యలో ఆడపిల్ల లాగే పెరిగావు. కనుక నిన్ను పుట్టుకను బట్టి మగపిల్లవానిగా, మా అందరి పెంపకాన్ని బట్టి ఆడపిల్లగా చూసుకుంటున్నాము. నువ్వు మా అందరికీ బంగారు తల్లివే నే. కానీ వీడు అలా కాదు. మాకు ఒక్కగానొక్క కొడుకు. ఇలా ఆడంగివేషాలు వేస్తే రేపు మా గతేంకావాలి? చెప్పు?" అని అడిగింది గౌరత్త.
సరే అత్తా, వీణ్ణి నువ్వు అనుకున్నట్లు పక్కా మగాడి గానే పెంచుదాం. వీడి బాధ్యత నేను తీసుకుంటాను. అయితే ప్రస్తుతానికి వీణ్ణి గౌనులో తిరిగనీ." అని చెప్పాను. "ఏమోనే అమ్మా! నిన్ను నమ్మి ఇక్కడ వదిలేస్తున్నా. కాని మీ మామయ్యకి తెలిస్తే విస్సుగాడితో పాటు నిన్ను, నన్ను కూడా చంపేస్తాడు. చూస్కో మరి." అంటూ ఓరగా నా కేసి ఇష్టంగా తిప్పుకుంటూ వెళ్ళి పోయింది.
నేనంటే గౌరత్తకీ, వాళ్ళాయనకీ కూడా క్రష్ ఉంది. ఆ విషయం నాకు తెలుసు. నాకు పన్నెండేళ్ళ వయస్సు నుంచీ అప్పుడప్పుడు నాకు జడెయ్యటం, ముస్తాబు చెయ్యటం లాంటివి చెయ్యటానికి వచ్చి నన్ను ముస్తాబు చేశాకా బుగ్గలమీద ముద్దులు పెట్టేసి, గట్టిగా ముద్దుపెట్టే సుకుని, ఒళ్ళంతా తుడిచేసి మీ అక్కల కంటే నువ్వే సూపర్ గా ఉన్నావే". అనేది. మొదట్లో గర్వంగా సిగ్గుపడే దాన్ని. కానీ పదహారేళ్ళవయసు వచ్చాకా ఆమె హృదయంలో ఎక్కడో ఉన్న కోర్కె ఏదో అస్పష్టంగా తోచేది. అప్పటినుంచీ "మీ అక్కల కన్నా నువ్వు సూపరే!" అనగానే "మరియితే వాళ్ళకూ ముస్తాబు చేస్తావు కదా! మరి వాళ్ళనెందుకు వాటేసుకోవు? వాళ్ళని ఎందుకు తడమవు?" అని అత్తని చెంపలపై గోముగా ముద్దెట్టుకుంటూ అడిగే దాన్ని. "పోవే! బంగారు! నువ్వు కుర్రదానివయ్యావేవ్!" అని నా ఎదలు ముద్దుగా నొక్కి వెళ్ళిపోయేది.
ఇంక ప్రస్తుతానికొద్దాం.
వాళ్ళమ్మ వెళ్ళిపోగానే విస్సుగాడు గౌన్లోనే ఉన్నవాడు నాదగ్గరకు వచ్చి నా చంకెక్కేసి "థాంక్స్ అక్కా" అంటూ నాకు ముద్దులెట్టేశాడు.
వాడికో ముద్దిచ్చి "ఒరేయ్ విస్సు! నీకు డ్రస్సులేసుకోవాలనిపించినప్పుడు నాదగ్గరికి వచ్చేయ్. ఇక్కడున్నంతసేపు నీ ఇష్టమొచ్చిన డ్రస్సేసుకో! మీ ఇంట్లోనూ స్కూల్లో నూ మాత్రం మగ డ్రస్సేసుకో." అని చెప్పాను. అప్పటి నుంచి వాడు ప్రతీరోజూ కొన్ని గంటలు ఇక్కడికి వచ్చి నా చిన్నప్పటి డ్రెస్సులన్నీ వాడేస్తుండేవాడు. నాడ్రస్సుల్లో వాడికి నా లంగా, ఓణీలంటే మహా పిచ్చి. లంగా కట్టుకో గానే ఊహల్లో తేలిపోయే వాడు. వాడికి ఓణీకట్టడంలో ఎంతో నైపుణ్యం వచ్చింది.
ఒకరోజు వాడు లంగాఓణీ కట్టుకుని నాదగ్గర పాఠం చదువుకుంటున్నాడు.
ఇంతలో వాళ్ళ నాన్న ఒక బెత్తం పుచ్చుకుని కళ్ళెర్రజేసి మా వైపుకి వస్తున్నాడు. (ఇంకా ఉంది)

దూరం నుంచే చంద్రం మామని కోపంగా రావడం చూసి కొంచెం నా చీర పైట పక్కకి తప్పించాను. నా లోతైన బొడ్డు, గోరుమీగడంత పల్చటి (అప్పట్లో పల్చగా ఉండేది) నడుం చంద్రం మామకళ్ళకి ఫ్రీ మీల్స్. ఆ రెండింటినీ కళ్ళతోనే జుర్రేస్తూ ఎత్తిన బెత్తం నెమ్మదిగా క్రిందికి దించేశాడు.

"ఎలా ఉన్నావే మధూ! ఈమధ్య ఇంటివైపే రాకుంటివే?" అంటూ చాలా దగ్గరికి వచ్చేశాడు. పైట కొంగుతో గాలి కోసం విసురుకుంటున్నట్టు ఎదపై ఉన్న పైటంతా తొలగించేస్తూ "బానే ఉన్నాను మామా! నువ్వెట్టున్నావ్? ఈ మధ్య ముంబై ఎళ్ళినావంటగా? నాకేం దెచ్చినావ్?" అని అడిగా కొంచెం దగ్గరగా జరిగి. చంద్రం మామ అప్పటికే చల్లబడి పోయాడు.
నెమ్మదిగా నా చెయ్యి పట్టుకున్నాడు. "ముంబాయి నుంచి ఏదో తేడమేంటే నిన్ను ఈ పాలి ముంబై కే తీసుకుపోతా!" అన్నాడు.

మామ బుగ్గమీద నా చూపుడు వేలితో ఒక్కటిచ్చి "ఏం మామా! నన్నక్కడమ్మేస్తావా? ఏంటి?" అంటూ కళ్ళు రెపరెపలాడించాను. నేనలా ముట్టుకోగానే మామకు మూడొచ్చి మైకం కమ్మేసింది. నన్ను తటాలున వాటేసుకు నలిపేస్తూ, వంటికి గట్టిగా హత్తుకు పోయి, "అదేంటే అలాగంటావు? బంగారాన్ని అమ్ముతాం కాని బంగారు కొండని అమ్ముకుంటామా? నువ్వు ఒప్పుకుంటే నిన్ను ముంబాయిలో ఆపరేషన్ చేయించి తీసుకొచ్చి నా రెండో పెళ్ళాంగా ఇంటికి తీసుకపోతా!" అంటూ నన్ను చుట్టేసుకున్నాడు.

ఇంతలో విస్సుగాడు తారజువ్వలా లేచి "నాన్నా అక్కనొదిలెయ్ నాన్నా! అమ్మకు అన్యాయం చెయ్యకు నాన్నా! ఆ ఆపరేషనేదో నాకు చేయించెయ్ నాన్నా" అన్నాడు మెరుస్తున్న కళ్ళతో మెలికలు తిరుగుతూ.

మళ్ళీ మామకి కోపంతో కళ్ళెరుపెక్కాయి. "ఈ నాకొడుక్కోసం వచ్చి నీ పేమలో పడిపోయా! ఒక్కక్షణం ఆగవే. ఈడి పని చెప్పి నీదగ్గరకొస్తా! అన్నాడు.
విస్సుగాడు నా ఎనకాల దూరాడు. (ఇంకా ఉంది)

దూరం నుంచే చంద్రం మామని కోపంగా రావడం చూసి కొంచెం నా చీర పైట పక్కకి తప్పించాను. నా లోతైన బొడ్డు, గోరుమీగడంత పల్చటి (అప్పట్లో పల్చగా ఉండేది) నడుం చంద్రం మామకళ్ళకి ఫ్రీ మీల్స్. ఆ రెండింటినీ కళ్ళతోనే జుర్రేస్తూ ఎత్తిన బెత్తం నెమ్మదిగా క్రిందికి దించేశాడు.

"ఎలా ఉన్నావే మధూ! ఈమధ్య ఇంటివైపే రాకుంటివే?" అంటూ చాలా దగ్గరికి వచ్చేశాడు. పైట కొంగుతో గాలి కోసం విసురుకుంటున్నట్టు ఎదపై ఉన్న పైటంతా తొలగించేస్తూ "బానే ఉన్నాను మామా! నువ్వెట్టున్నావ్? ఈ మధ్య ముంబై ఎళ్ళినావంటగా? నాకేం దెచ్చినావ్?" అని అడిగా కొంచెం దగ్గరగా జరిగి. చంద్రం మామ అప్పటికే చల్లబడి పోయాడు.
నెమ్మదిగా నా చెయ్యి పట్టుకున్నాడు. "ముంబాయి నుంచి ఏదో తేడమేంటే నిన్ను ఈ పాలి ముంబై కే తీసుకుపోతా!" అన్నాడు.

మామ బుగ్గమీద నా చూపుడు వేలితో ఒక్కటిచ్చి "ఏం మామా! నన్నక్కడమ్మేస్తావా? ఏంటి?" అంటూ కళ్ళు రెపరెపలాడించాను. నేనలా ముట్టుకోగానే మామకు మూడొచ్చి మైకం కమ్మేసింది. నన్ను తటాలున వాటేసుకు నలిపేస్తూ, వంటికి గట్టిగా హత్తుకు పోయి, "అదేంటే అలాగంటావు? బంగారాన్ని అమ్ముతాం కాని బంగారు కొండని అమ్ముకుంటామా? నువ్వు ఒప్పుకుంటే నిన్ను ముంబాయిలో ఆపరేషన్ చేయించి తీసుకొచ్చి నా రెండో పెళ్ళాంగా ఇంటికి తీసుకపోతా!" అంటూ నన్ను చుట్టేసుకున్నాడు.

ఇంతలో విస్సుగాడు తారజువ్వలా లేచి "నాన్నా అక్కనొదిలెయ్ నాన్నా! అమ్మకు అన్యాయం చెయ్యకు నాన్నా! ఆ ఆపరేషనేదో నాకు చేయించెయ్ నాన్నా" అన్నాడు మెరుస్తున్న కళ్ళతో మెలికలు తిరుగుతూ.

మళ్ళీ మామకి కోపంతో కళ్ళెరుపెక్కాయి. "ఈ నాకొడుక్కోసం వచ్చి నీ పేమలో పడిపోయా! ఒక్కక్షణం ఆగవే. ఈడి పని చెప్పి నీదగ్గరకొస్తా! అన్నాడు.
విస్సుగాడు నా ఎనకాల దూరాడు. (ఇంకా ఉంది)

మామ విస్సుగాడి మీదకి దుమికేలోగా మామ చేతులు రెండూ తీసుకుని ఒకటి నా బొడ్డు క్రిందికి పోనిచ్చాను. రెండోది నా పిరుదులు మీదికి పెట్టాను. అంతే మామ ఫ్లాటు. ముందునుంచి ఎనకనుంచి అల్లావుద్దీన్ అద్భుత దీపాన్ని గుద్దినట్టు రుద్దుతున్నాడు మామ. విస్సుగాడికోసం నా శీలం త్యాగం చెయ్యటానికి సిద్ధమయ్యాను. మామ నన్ను రుద్దుతుంటే గానే విస్సుగాడికి సైగ చేశాను. వాడు లంగా ఓణీ విప్పడానికి ఇష్టం లేకపోయినా విప్పేసి ఆతరువాత తన నిక్కర్ లో వాళ్ళింటికి తుర్రు మన్నాడు.
నేను మామని అక్కడ పట్టుకుని "మామ నేను నీతో ముంబాయొస్తానుకానీ ఒక మాటిస్తావా?" అని అడిగాను. "ఎయ్యి మాటలిస్తా అడగవే నా కొత్త పెళ్ళామా?" అన్నాడు.
"విస్సుగాణ్ణి నాదగ్గరొదిలై మామా! అతణ్ణి నెమ్మదిగా నే మారుస్తా." అని అడిగా. ఇంకా ఆడేంటే. దాన్ని నీదగ్గరెట్టేసుకో. నీతో పాటు దాని క్కూడా ముంబాయిలో కోయించేత్తా." అన్నాడు. విస్సుగాడితో పాటు వచ్చిన గౌరత్త అంతా విని పక్కనే ఉన్న చీపురట్టుకుని మామని వాయించడం మొదలు పెట్టింది. "ఏరా నీకు మధు కావాల్సి వచ్చిందిరా! దానివయసేటి? నీ వయసేటి?" అని అడుగుతోంది.
మామ ఆ ఆడంగోణ్ణి మధుకిచ్చేసి నువ్వు వాళ్ళతో పాటేకులికిరా. నే పోతున్నానని పారిపోయాడు.
గౌరత్త నాతో "నువ్వు మామని బలే బుట్టలో వేశావే" అంటూ పొగిడి ఇస్సుగాణ్ణి నా దగ్గర వదిలేసి వెళ్ళింది.
వాడప్పటినుంచి లంగా, ఓణీలు విడవకుండా వేసుకుతిరిగేవాడు. అంతేకాకుండా నిక్కరు, చొక్కా మీదకూడా ఓణీ వేసుకునేవాడు. అందుకనే పేటలో అందరూ వాణ్ణి అప్పటినుంచి "ఓణీ విశ్వనాథ్" అని పిలిచేవాళ్ళు. వాడు పిలుపుకి పరవశించి పోయేవాడు.
0000000000000